درمان سیستمیک سرطان پستان
مقدمه
همان طور که پیش تر بیان شد، درمان صحیح سرطان پستان متشکل از مدالیته های مختلف از جمله جراحی، درمان های سیستمیک(شیمی درمانی ، تارگت تراپی و هورمون درمانی) و پرتودرمانی می باشد.
درمان سیستمیک
سرطان پستان یک بیماری بالقوه سیستمیک محصوب شده و امکان درگیری سایر ارگان های بدن به دنبال ابتلا به آن وجود دارد. لذا در کنار درمان ناحیه مبتلا، درمان با داروهایی که به صورت سیستمیک در جریان خون پخش شده و همه قسمت های بدن را تحت تاثیر قرار می دهند؛ ضروری به نظر می رسد.
این درمان ها در سه دسته ی شیمی درمانی، هورمون درمانی و درمان هدفمند گیرنده HER2 قرار می گیرند.
انتخاب درمان مناسب به مرحله بیماری، گیرنده هایی که روی سلول های بدخیم بروز می یابند و نیز شرایط بالینی فرد مبتلا وابسته است.
شیمی درمانی
داروهای شیمی درمانی، آن دسته از داروهایی هستند که روی سلول های بدخیم اثر گذاشته و باعث از بین رفتن و یا توقف رشد آن ها می شوند. داروهای زیادی جهت درمان سرطان پستان شناخته و تایید شده اند. بیشتر این داروها از طریق وریدها و در بیمارستان و تحت نظر کادر درمان مجرب تجویز می گردند.
شیمی درمانی می تواند قبل یا بعد از جراحی تجویز گردد که تصمیم آن بر عهده انکولوژیست و وابسته به مرحله بیماری می باشد.
هورمون درمانی
با توجه به اینکه سرطان پستان در اغلب موارد وابسته به هورمونهای زنانه استروژن و پروژسترون بوده و گیرنده هورمونها روی سلول های بدخیم بروز می یابند؛ استفاده از داروهایی که سبب بلاک این گیرنده ها می شوند؛ می توانند به عنوان یک خط درمانی مهم عمل کنند.
اغلب این داروها فرم خوراکی داشته و در افراد دارای گیرنده هورمونی مثبت، برای 5 تا 10 سال تجویز می شوند. افرادی که گیرنده هورمونی را بروز نمی دهند؛ سودی از این درمان ها نبرده و نباید آن ها را دریافت کنند.
